
Neyse efendim Müzeyyen kızımızın aile bireylerinden yalnızca babaannesiyle anlaşabildiği,erken yaşta annesini kaybetmesini ki bu kaybın da kundaktaki kız kardeşinin neden olduğu düşüncesiyle, hayata küsmüş ruh haliyle, babasının son nefesi sayesinde kardeşiyle yüzleşme sahnesini ele alıyor :) Simgelere boğdurma, çağrışım yaptırma çabaları kitaptan soğuttu beni. Hele yazlıkçı,pike detayları çok yapmacık geldi :) Çocukken yaşadıkları, babaannesi, otobüteki kusmalar....
Ben pek beğenmedim.Bu kadar övgü alacak derecede bir kitap olduğunu düşünmüyorum. En azından yıla damgasını vurmuş kitaplar arasına girebilecek kadar iyi bir hikaye değil. Okursun unutursun,kütüphanende dursun niteliğinde bir kitap :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder